Tarih 27 Nisan 2013 Babannemi son yolculuğuna uğurlarken..

     26 Nisan cuma günü arkadaşıma bebek görmesine gittiğimde aldım ölüm haberini . Kardeşimin ' babaannem ölmüş' dediği anda uzun zamandır yanına gitmemenin vicdan azabı kapladı içimi . Oysa ki evlenmeden önce haftanın bir kaç gününü babaannemde geçirmeden rahat etmezdim . Ne olmuştu da bir türlü gidememiş bir türlü arayıp  soramamıştım. Nasip değilmiş diyerek rahatlatmaya çalıştım sonrasında kendimi. Hep kulağımda onun sözleri. Güler yüz tatlı dil, herşeyin  başı sevgi saygı derdi hep.
      Otoriterdi babaannem , eskiden ne gördüyse öyle olması gerektiğini düşünürdü. Düşünüyorumda  onun  mantılaryla, börekleri, erişteleri, baklavaları, sarma ve höşmerimiyle büyüdük. Bütün gelin ve torunlarını başına toplar hep birlikte börekler yapılırdı evinde. Ben hiç bir yerde bu kadar çok börek , baklava yapıldığını görmedim. Kaç tepsi yapılırdı 8-10 tepsi belki daha da fazla. O börekler babalarımız işten gelince hep birlikte yenilir, komşulara dağıtılır kalanları herkes evine götürürdü . Mesela bir yaprak sarılacak içini hazırlar tahtaların ortasına koyar hep birlikte sarardık. Bayram tatlılarımız herkese 2 şer 3 er tepsi yapılır bol bol ikram edilirdi gelen misafirlere.  Kahvaltıya gittiğimizde bir bakardık bir oda dolusu bazlama pişirilmiş sıcacık bizi bekliyor. Tabi o zamanlar hazır bazlamalar yoktu. Köye gidip tandırda yapıp getirdiği ketelerin tadına doyum olmazdı.  Aa bir de yumurtalı kat kat bol tereyağlı böreği vardı babannemin. Bir de salma hamuru. Mantı hamurundan kare kare kesip haşladığı hamurlara tulum peyniri ve salçalı sosla hazırladığı .
       Komşuları çok önemliydi onun için . Birine bir şey olsa öyle üzülürdü ki. Gelene gidene selam verir halini hatırını sorardı. İhtiyaç sahiplerini gözetirdi.
      Ne zaman ki güçten kuvvetten düştü  hep içine attı hiç bir şey yapamamanın acısını. Kabullenemedi  yaşlanmanın getirmiş olduğu değişimi. Bu da onu yiyip bitirdi günden güne. Dedem vefat ettikten sonra yalnızlığı seçti. Kimsenin evine gitmek , kalmak istemedi. Yük olacağını düşünüyordu belli ki."Allah ele ayağa düşürmeden alsa canım " derdi. Dediği gibi de oldu.
    Anlatırdı hayatını, çektiklerini, düşünürdüm de hiç ona yar olmamıştı bu dünya. O yüzden hayat dolu biri olamadı hiçbir zaman. Gözü hep o kara topraktaydı. Onu o kadar iyi anlıyordum ki. Yalnızlık, yaşlılık, hastalıklar iyice yorgun düşürmüştü onca yılın yıprattığı bedenini. Ölüm nimettir güzel yaşaynlar için. İnş Rabbim ölümü nimet olarak getirmiştir sana Babaannem. Mekanın Cennet ruhun şad olsun. Âmin