Bİr Dal Gülden Bir Kase Gül Reçeli:))

       Kur'an Kursumuzun bahçesi bir sürü güllerle dolu. Öyle güzeller ki çeşit çeşit kokulusu, dikenlisi, ince kalın yapraklısı, kökleri kalın olanları, daha naif olanları . Her gülün belli bir büyüklüğe eriştikten sonra budanması gerekir. Tabi doğru yerden budarsanız tekrar büyümeye devam eder o gül. Bunları babamdan öğrendim. Öyle keyifle uğraşırdı ki bahçemizle. Neyse konumuza dönelim. Şimdi bir gülü koparmaya öyle herkes kolay kolay cesaret edemez. İnsanlar şöyle bir ayıplarlar sizi. Oysa ki ben bu işi profesyonel yapıyorum. Öncelikle izin istiyorum ve özellikle büyük olanları koparacağıma dair bir teminat veriyorum. Sonra da özenle buduyorum miladını doldurmak üzere olan gülleri. Aslında kamuya hizmet etmiş oluyrum bir nevi.Hassasiyet başka bir şey:)) koparırken bile öyle tedirgin oluyor ki insan canını acıtır mıyım düşüncesi bir yandan diğer yandan sanki o güllerin sizinle konuştuğunu hissediyorsunuz. Kiminin kökleri incecik beni kolaylıkla budayabilirsin mesajı verirken, kimi de öyle gururlu ve öyle çekici ki o kalın kökleriyle ben öyle kolay lokma değilim meajı veriyor adeta.
     Geçenlerde Hacı Bayram'a sabah namazı kılmak için gittiğimizde meydandaki güllerin hali içler acısıydı. Budayan bir Allah'ın kulu yoktu ki o güller kocaman açılıp etrafa saçılmışlar hiç de hoş bir görüntü değildi. Tabi ben de onca insanın arasında cesaret edip de koparma girişiminde bulunamadım Aslında girişimde bulundum ama koparamadım:))

    İşte bu gül reçeli de böyle çıktı ortaya. İnce yapraklı pespembe bir dal gülden...
    Gül yapraklarını yıkayıp bir bardak kadar suda kaynattım. Rengi önce yeşil oldu, biraz bekledim sarıya sonra da pembeye dönmeye başladı. Yapraklar bütün rengini suya bıraktıktan sonra yaprakları alıp bir kısmını minik minik doğrayıp toz şekerle birlikte birazcık da limon damlasıyla kaynattım.Bİr kasecik  gül  reçelim oldu..:)) Eşim gül reçeli dışında başka reçel yemediği için en çok da onun için hazırlandı:))