Pembe Ortancamız

       Bu yaz çiçeklerimle pek bir haşır neşirdim. Giderek öğreniyorum sanırım bu işi. Biraz da tembelliğim olmasa her gün aynı saatte düzenli sulayabilsem o çiçekler nasıl da büyüyecekler. Ama kimi zaman sabahları, kimi zaman akşamları sulanmalarında rağmen yine de iyi tahammül ediyorlar bana.
         Bu sene bizi en çok sevindiren çiçeğimiz ortacancamız oldu. Ilk aldığımızdaki resmi Burada. Öyle çok severek almıştım ki tabi biraz da o senenin beceriksizliği ile yetiştirebilir miyim endişesiyle.  Çiçekleri solana kadar gayet güzel bir şölen sundu bize. Sonrasında ise iki sene çiçek vermedi. Ama ben yine de sulamaya devam ettim bıkmadan usanmadan. Ta ki bu seneye dek. Yazın ortalarına doğru baktım yine çiçek verecek gibi değil. Tuttum koparttım bütün büyük yapraklarını. Sadece sapları kaldı. Nasıl olsa bir kaç hafta sonra kuruyacak düşüncesiyle yine de sulamaya devam ettim. Artık son şansıydı ya açacak ya da doğruca çöpe. Bir kaç hafta yeni yapraklar çıkıyor ama hemen çürüyordu. Sonra bir gün yine yapraklar filizlenmeye ve çiçek gibi açmaya başlamaz mı! O an ki mutluluğumu anlatamam. Tabi bu kez daha bir şevkle sulamaya devam ettim. Çiçek tomurcukları oluşmaya başladı, büyüdü büyüdü. Biz eşimle merakla mavi mi açacak pembe mi derken pembe pembe çiçekler açmaya başladı.